Το τελευταίο ραντεβού της Παρασκευής ήταν ένα ζευγάρι που ερχόταν για πρώτη φορά στο γραφείο μου. Ο άνδρας, 60 χρονών, διευθυντής σε επιχείρηση, με χαιρέτησε εγκάρδια αλλά και με ένα βαθμό τυπικότητας και έκατσε στον καναπέ. Η σύζυγός του, 55 χρονών, υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρείας, με πολύ προσεγμένη εμφάνιση πέρασε στο γραφείο και κάθισε στη θέση απέναντι από τον άνδρα της. Το ζευγάρι είναι παντρεμένο 30 χρόνια και έχει 2 παιδιά.
Χωρίς περισπασμούς, εκείνη πήρε τον λόγο και ξεκίνησε να μιλάει γρήγορα λέγοντας πόσο έχει αλλάξει ο χαρακτήρας του συζύγου της συγκριτικά με τα πρώτα χρόνια της γνωριμίας τους. Όπως λέει ήταν ένας μεγάλος έρωτας και για τους δύο και εκείνος την «πολιορκούσε» για καιρό πριν καταφέρει να την κατακτήσει. Της έγραφε ποιήματα, της έστελνε λουλούδια και της έκανε συνέχεια κομπλιμέντα. Πλέον νιώθει ότι έχει έναν άλλον άνθρωπο δίπλα της, η συμπεριφορά του οποίου είναι εκ διαμέτρου αντίθετη, καθώς της μιλά με άσχημο τρόπο ακόμα και μπροστά σε φίλους, την κατηγορεί με κάθε ευκαιρία και γενικά της «κάνει ένα διαρκή πόλεμο νεύρων». Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η εξωσυζυγική σχέση που διατηρούσε για 7 χρόνια με μια συνάδελφό του. Την σχέση αυτή την ανακάλυψε πρόσφατα η σύζυγος και οι καυγάδες στο ζευγάρι έγιναν ακόμα πιο έντονοι. Αν και της είπε ότι η σχέση αυτή τελείωσε και την παρακάλεσε να δώσουν μια ακόμα ευκαιρία στον γάμο τους, εκείνη ανακάλυψε 3 χρόνια μετά ότι η σχέση υπήρχε ακόμα. Από εκείνο το σημείο και μετά χάθηκε εντελώς η εμπιστοσύνη και παρά το γεγονός ότι το ζευγάρι δεν χώρισε ούτε τότε, το κλίμα μέσα στην καθημερινότητα είναι «ψυχροπολεμικό». Οι δύο σύζυγοι είναι διαρκώς εκνευρισμένοι και μπορεί να ξεκινήσουν έναν καυγά ακόμα και από την πιο ασήμαντη αφορμή, ενώ οι σεξουαλικές επαφές είναι μηδενικές τα τελευταία 15, σχεδόν, χρόνια.
Όσο μιλάει η σύζυγος, εκείνος είναι σιωπηλός και συνοφρυωμένος. Όταν τον ρωτώ ποια είναι η δική του άποψη για όλα αυτά που ακούστηκαν μέχρι τώρα απαντά με αφοπλιστική απλότητα και ειλικρίνεια κοιτώντας την … «Πώς γίνεται να μην αλλάξω όταν έχεις αλλάξει τόσο κι εσύ;». Συνέχισε συμφωνώντας ότι ήταν μεγάλος έρωτας η γνωριμία τους, ωστόσο νιώθει ότι από ένα σημείο και μετά εκείνη σταμάτησε να ασχολείται ιδιαίτερα μαζί του, καθώς έδωσε μεγάλη βαρύτητα στα παιδιά και στην καλή σχολική τους επίδοση με αποτέλεσμα να απορροφάται από το διάβασμά τους αρκετές ώρες τη μέρα. Νιώθει ότι πολλές φορές με τη στάση της τον απαξίωνε και δεν εκτιμούσε τα όσα έκανε ή κάνει για εκείνη. Η παράλληλη σχέση ξεκίνησε σε μια περίοδο που η σχέση τους είχε πολλά προβλήματα και οι εντάσεις ήταν καθημερινές. Ο ίδιος εξηγεί την παράλληλη σχέση ως αποτέλεσμα της ανάγκης που νιώθει να τον «θαυμάζουν» και να τον «επιδοκιμάζουν». Κολακεύτηκε από το ενδιαφέρον που έδειξε προς το πρόσωπό του η συνάδελφος και παρά το γεγονός ότι ήταν παντρεμένη κι εκείνη διατήρησαν έναν κρυφό δεσμό για αρκετά χρόνια. Ο ίδιος αισθάνεται ότι πλέον η σχέση δεν υπάρχει, αναγνωρίζει ότι αδίκησε με τη στάση του την σύζυγό του και έχει μετανιώσει γι’ αυτό. Θεωρεί ωστόσο ότι έχει κι εκείνη ευθύνη για ότι συνέβη.
Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι στάσιμες αλλά δυναμικές. Οι άνθρωποι δέχονται επιδράσεις από τα προσωπικά τους βιώματα, από τη σχέση και τις αλλαγές που υφίστανται τα άτομα του περιβάλλοντός τους, τις κοινωνικές, αλλά και τις οικονομικές συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν. Έτσι και στη σχέση ενός ζευγαριού, τα συναισθήματα μπορεί να μην αλλάζουν σημαντικά, ο χαρακτήρας όμως των συντρόφων είναι πιθανό να διαφοροποιηθεί με το πέρασμα του χρόνου. Πολύ συχνά μάλιστα, οι αλλαγές που υφίσταται ο ένας σύντροφος βαθμιαία δρομολογούν και αλλαγές στον άλλον. Στις περιπτώσεις αυτές το σημείο κλειδί είναι να μπορεί ο κάθε σύντροφος να συνειδητοποιήσει τις αλλαγές του χαρακτήρα του καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι αλλαγές έχουν επιδράσει στο άτομο με το οποίο μοιράζεται την καθημερινότητά του.
Μια ακόμη παράμετρος που θα πρέπει να διερευνηθεί είναι και το κατά πόσο ένας σύντροφος εξιδανικεύεται στα πρώτα βήματα μιας σχέσης. Στην αρχή κάθε ερωτικής σχέσης εξάλλου, οι άνθρωποι τείνουν να παραβλέπουν τα όποια αρνητικά χαρακτηριστικά έχει ο σύντροφός τους. Στην πορεία όμως όταν η εξιδανίκευση αυτή αρχίζει να ατονεί υπάρχει η πιθανότητα να θεωρηθεί ένας άνθρωπος ότι άλλαξε ή είναι κάτι διαφορετικό από ότι ήταν προηγουμένως.
Οι σχέσεις όπως και οι άνθρωποι αλλάζουν. Η καθημερινή επαφή και επικοινωνία με τον σύντροφο είναι εκείνη που μπορεί να διασφαλίσει στα ζευγάρια, παντρεμένα ή μη, ότι μετά από αρκετά χρόνια θα εξακολουθούν να βλέπουν δίπλα τους τον άνθρωπο που ερωτεύτηκαν στην αρχή.